Yirmi altısında başladı o büyük taarruz. Büyük demekle abarttığımızı zannetmeyin. O güne gelene kadar acı vardı, gözyaşı vardı, kan vardı bütün vatanda…

İşgalcilerin insafsızlığı vardı dört bir yanda. Zannediyorlardı ki kalacaklardı bu güzel topraklarda. Zannediyorlardı ki boyun eğecek, susacaktı bu insanlar zulmün karşısında.

“Geldikleri gibi gidecekler” dedi Büyük Ata işgal gemilerine bakarken.

Tıpkı dediği gibi oldu. Ne kadar hızla geldilerse aynı şekilde arkalarına bile bakmadan kaçmaya başlamışlardı. Karşısında duramadıkları sadece Türk süngüsü, sadece Türk süvarisi, sadece Türk topçusu değildi.

Onlar Şahin Bey’in, Nezahat Onbaşı’nın, Yörük Ali’nin, Kara Fatma’nın, 14 yaşındaki Çukurovalı Osman’ın, günlerce savaşıp Dumlupınar’da 30 Ağustos sabahında şehit olan Yüzbaşı Şekip’in karşısında duramadılar.

Onlar umudun, inancın, cesaretin, ölümü esarete tercih edenlerin karşısında duramadılar.

Onlar ulu önder Mustafa Kemal Atatürk’ün karşısında duramadılar.

İzmir’in dağlarında çiçekler açmıştı zaferle birlikte. Her yanı umut ve neşe kaplamıştı. Durmuştu kan. Bitmişti her şey.

Böyle mi gerçekten? Bitti mi her şey 30 Ağustos’la beraber?

İşgalcileri kovduk bu topraklardan ancak içimizdeki karanlığı da söküp atabildik mi gerçekten?

Bir düşünün 30 Ağustos son muydu?

Ya da başka bir mücadelenin başlangıcı mıydı aslında?

Bitmiş olsaydı her şey şehit olur muydu Kubilay?

Kapanır mıydı köy enstitüleri birer birer?

Unutur muyduk andımızı yavaş yavaş?

 ….

Evet aslında 30 Ağustos bir son ama sadece topla, tüfekle, kılıçla yapılan savaşın sonu…

Ama daha büyük bir savaşın başlangıcıdır. Cehalet ve taassupla yapılacak daha büyük bir savaşın başlangıcıdır.

Büyük Ata o deniz gözleri ile bunu görmüştü ve başlamıştı mücadeleye. Art arda devrimler yaptı. Eğitime önem verdi. Savaştı cehalet ve taassupla geceler ve gündüzler boyunca.

Ama bu sefer zaman izin vermedi bu savaşı sonlandırmasına.

Bitti mi?...

Bitti mi zannediyorsunuz bu savaş?... ya da bitecek mi?

Bitmeyecek bu savaş unuttuğumuzda 30 Ağustos’a gelene kadar kaybettiklerimizi

Bitmeyecek bu savaş unuttuğumuzda Kubilay’ı

Bitmeyecek bu savaş unuttuğumuzda andımızı

Bitmeyecek bu savaş unuttuğumuzda şehitleri, Halide Edip’leri, Mustafa Kemal’leri,

Ve Bitmeyecek bu savaş sökmediğimiz zaman kalplerimizdeki cehaleti…

Evet zafer 30 Ağustos’ta kazanıldı ancak mücadele daha bitmedi karanlığı yok edene kadar da bitmeyecek. Dün Dumlupınar’da yapılan mücadele bugün her yerde devam edecek. Atamızın dediği gibi:

Hattı müdafaa yoktur, sathı müdafaa vardır. O satıh bütün vatandır.

30 Ağustos Zafer Bayramı’mız kutlu olsun.