Güneş, Munzur vadisi üzerinden veda ederken seyretmek için gittiğimiz o mekanların boş kaldığına ve yanımızda çay içebileceğimiz bir dostumuzun kalmayışına tanık oluyoruz .Yalnız kaldığınızı hissediyorsunuz, çoğu arkadaşınız, dostunuz, en yakınınızda olan kardeşiniz bile bu toprakları güzelim vadiyi terk etmiş. Nedeni çok açık, yapacak işlerinin olmadığını anlayan herkes uzaklara çok uzaklara. Başka hayatlar yaşamaya, çocuklarına daha kaliteli bir yaşam kurmanın hayali ile, doğup büyüdükleri toprakları terk ediyorlar.
Yaşamın ne kadar zorlaştığını, insanların yaşam savaşı verdiği öyle bir dönemden geçiyoruz ki, bırakın keyif kahvesini içmeyi, mekanda bir çorba içmeye şöyle vadide biraz kafa dinlemeye, çocuğumuzu alıp akşam saatlerinde parkta dondurma yemeye. Bir arkadaşımıza yemek ısmarlamaya. Bir akrabamızı ziyaret etmeye karar vermek için belki günler öncesinden düşünür olduk.
İnsan psikolojisi nasıl dayansın alışılmıyor ki alışasın… Yaşa yasayabilirsen. Dayan dayanabilirsen
Markete girersin çocuğun yanındadır onun istediği küçük bir şey dir, sen tam eline almışsın ve fiyatı görünce istemeyerek sıkılarak en kötüsü çocuğunun sana baktığını bilerek geri yerine bırakmışsın, nasıl bir duygudur insanın içini acıta acıta. Bu durumu tabiki de çoğumuzda yaşamışız ama şimdi hepimiz yaşıyoruz .Artık, çocuk parkları da boş çünkü çocuk bu. Su ister, dondurma ister, mısır ister, ne görürse onu ister önceden de isterdi ama en azından birini alabilirdik, ya şimdi….
.Korkudan adımımızı dışarı atamıyoruz .Çoğumuz araca binmek yerine yürümeyi tercih ediyoruz, varımızı yokumuzu değerlendirip büyük heyecanlarla aldığımız araçları uyumaya bıraktık. Şimdi beklemeye geçtik, alışmaya çalışıyoruz ama ne kadar sürecek ne zaman toparlanacak diye diye zaman geçecek ve bu duruma alışacağız. Alıştıra alıştıra ömrümüzden vereceğiz.
Bekliyoruz, umutların yeşermesini. Çocuklarımızın gelecek kaygısı olmadan yaşamasını, üniversite hayatı bittikten sonra, Kara kara ne yapacağını düşünmesi yerine, işinin başına geçip kendi ayaklarının üzerinde durmasını .Daha iyi bir yaşam sürdürmesini, bekliyoruz….
